Rozdział 42

-Kocham Cię. - rzekł Louis

-Ja Ciebie też. - odpowiedziałam

Chodziliśmy wieczorem po ulicach Londynu. Wtuliłam się w mojego chłopaka rozmyślając nad różnymi rzeczami. Co chwilę wpatrywałam się w twarz bruneta. Wiatr lekko podwiewał nasze włosy. Chłodna ręka Louisa pocierała mój policzek. Jestem z nim taka szczęśliwa.

-Zapomniałam Ci o czymś powiedzieć ..

-Tak? - spojrzał w moje przymrużone oczy przez światła nadjeżdżającego samochodu

-Pamiętasz Natalie? Tą z Polski?

-Oczywiście

-Jest w ciąży. - wyszeptałam

-Wspaniale. - ucieszył się. - hm... wujek Tommo. - zaśmiał się

-Nie uważasz, że jest za młoda? - próbowałam dowiedzieć się jak najwięcej

-Jej życie, jej wybór. Jeżeli będzie szczęśliwa to czemu nie.

-Jest szczęśliwa.. i to bardzo. - uśmiechnęłam się

-A ty chciałabyś założyć rodzinę teraz? - wpatrywał się w chodnik

-Sama nie wiem.

-Przemyślałem wszystko...

-Tak? - zdziwionym wzrokiem wpatrywałam się w chłopaka

-Tak.. Nie byłby to taki głupi pomysł.. lecz czy poradzimy sobie z tym wszystkim?

-Czas pokarze. - uśmiechnięta dałam buziaka mojemu ukochanemu

-Ile chciałabyś dzieci? - zapytał

-Dwoje , a ty?

-cztery tysiące osiemset sto dwadzieścia małych machewków – zaśmiał się i pocałował mnie w czoło

Skierowaliśmy się do parku. Rozkładając koc uśmiechaliśmy się do siebie nawzajem. Usiedliśmy i poczuliśmy się jakby zatrzymał się czas. Dookoła cisza.. cisza i my. Nasza trójka. Spojrzałam przed siebie z promiennym wyrazem twarzy.

-Uwielbiam twoje oczy - powiedziałam, Lou odgarnął kosmyk włosów z mojej twarzy

-A wiesz dlaczego takie są? Dlatego że patrzą na Ciebie. - pocałował mnie

-Czy możemy założyć, że te samoloty lecące po nocnym niebie są niczym spadające gwiazdy? Teraz mógłbym wypowiedzieć życzenie. - wyszeptał po chwili i złapał mnie za rękę patrząc w górę

-Muszę się Ciebie o coś spytać.. pewnie... pewnie? Na pewno uznasz, że jestem wariatem... - Louis zacinał się i widać było, że się denerwuje.

Loui dał mi buziaka i klęknął tuż naprzeciwko mnie. Wyjął małe pudełeczko z kieszeni jego materiałowych obcisłych spodni.

-Olu . Zostaniesz moją panią Tomlinson? - spytał z nadzieją w oczach otwierając małe pudełeczko

-Żartujesz sobie? - siedziałam w szoku

-Oddychaj kochanie. Nie żartuję. Potrzebuję Twojej miłości tak jak świat potrzebuje słońca. - spojrzał mi w oczy..- Naprawdę..

-Kocham Cię.- łza spłynęła po moim policzku

-Czy to znaczy że..

-Tak Lou .- odpowiedziałam z radością. Louis delikatnie uniósł moją dłoń w górę, pierścionek założył na mój palec. Rzuciłam się na chłopaka tuląc go.

-Jestem najszczęśliwszym chłopakiem na ziemi. - pocałował mnie

-Chyba dzwoni Ci telefon. - zaśmiałam się

-E tam. - odparł bez jakiejkolwiek reakcji Louis

-Odbierz, może to coś ważnego.

Loui wyciągnął telefon ze spodni i odebrał. Wnioskując po jego minie był niezadowolony. 'Ale ja mam plany ! Noo tak rozumiem.. To wszystko jest bez sensu.. Ale ja miałem.. no tak tak.. wiem muszę.. Powiem jej.. tak.. A kiedy ? Dobra.. '

-Hm? - spojrzałam na chłopaka gdy ten odłożył komórkę

-A Daj spokój

-Co się stało ?

-Wkurzyłem się, nie możemy lecieć na Hawaje.. za dwa dni wylatujemy w trasę. Zawsze jak zwykle dowiaduje się ostatni ! Szlak !

-Spokojnie, przecież nic się nie stało.. - przytuliłam go

-Ale mieliśmy spędzić ten czas tylko we dwoje.

-Troje. - odpowiedziałam, lecz zaraz się opamiętałam

-Czy ja dobrze słyszałem? - zdziwił się

-Ale co? O co chodzi?

-Troje?

-Przesłyszałeś się kochanie . - dałam mu buziaka w policzek

Nie chciałam go oszukiwać, ale czy było inne wyjście? .. Tak było... ale nie chce mu tego mówić, przecież prędzej czy później i tak się dowie o małym Tommo.

-Nikt nam nie zepsuje dzisiejszego wieczoru. - powiedział pewnie po chwili

-Nikt ani nic. Ja nadal nie mogę uwierzyć.

-Moja Aleksandra Tomlinson. - poruszył brwiami . - Będziemy ze sobą już na zawsze. Założymy rodzinę i będziemy kochającym się małżeństwem.

-Mój Louiś.

-Chcesz jechać z nami w trasę?

-Oczywiście. - ucieszyłam się

-Będzie niesamowicie.

-Jestem tego pewna. - oznajmiłam z uśmiechem . - Robi się troszkę zimno.

-Wracajmy królewno. - podał dłoń i pomógł mi wstać

Wracaliśmy do mieszkania. Oboje byliśmy tak zadowolenia, radośni, zakochani, szczęśliwi.. tego nie da się dosłownie opisać... Będę Olą Tomlinson... TOMLINSON ! Nigdy sobie tego nawet nie wyobrażałam, myślałam, że Louis traktuje mnie po prostu jak swoją dziewczynę.. że niedługo mnie zostawi.. a tu taka niespodzianka.. on chce czegoś więcej.. dużo więcej... Jakie to szczęście żyć u jego boku.. Budzić się i widzieć twarz swojego ukochanego tuż obok siebie... Przytulić się w trudnych chwilach... Codziennie słyszeć ' Jesteś piękna. ' Jaka dziewczyna o tym nie marzy? .. Lecz martwi mnie jedna sprawa... Sprawa dziecka.. powiem mu.. POWIEM, POWIEM JUTRO ! Muszę... Ola ! Dasz radę !

-Cieplutko. - uśmiechnął się gdy weszliśmy do naszego domu

-Milutko. - odwzajemniłam ściągając buty

-Kogo o tej porze tu sprowadza. - powiedział zdziwiony Lou, słysząc pukanie do drzwi

-Jak tam nasi zakochani ?! - krzyknął ucieszony Hazza

-Lou ! Myślałam, że powiemy o tym sami..

-A nie moja droga ! Dowiedziałem się przez sms'a. - odpowiedział loczek

-LOUIS ! - powiedziałam zrezygnowana

-Oj kochanie, chciał wiedzieć od razu czy się zgodziłaś. - pocałował mnie

-Oho ! Im też napisałeś sms'ka? - śmiałam się, słysząc kolejne dzwonki do drzwi

-Eee nie.. Harry !

-No co ! Taka wieść nie może być forever alone.. wiesz ! To cudowne ! Każdy się musiał dowiedzieć !- poruszył brwiami Hazza

-CO?! KAŻDY ?! - zapytał wkurzony Lou otwierając drzwi

-No tylko.. Liam, Niall i Zayn...

-I?!

-i.. jeden mały wpis na twitterze...

-TY PEDALE ! - zaczął gonić go Louis

-Coś w złym humorze.. - śmiał się Zayn

-Gratulujemy kochanie. - uściskali mnie

-Dziękujemy. - powiedziałam z uśmiechem

-Niall ! Głupku ! Zapomniałeś o mnie ?! - powiedziała zdyszana dziewczyna wbiegająca do domu

-Ou.. Klara.. Kotku ! - próbował uspokoić ją Niall

-Daj spokój..- odpowiedziała i podeszła do mnie. - Piękny.. - powiedziała z uśmiechem oglądając mój pierścionek.. -Gratuluje myszko. - przytuliła mnie

-Dzięki.

-Dobra idziemy.. Nie będziemy przeszkadzać zakochanym.. - zaczął Liam

-HARRY ! CHODŹ ! -krzyknął Zayn

-To pa. - pożegnali się

-Głupki.. - powiedział Louis obejmując mnie

-Chcesz coś do jedzenia? - zapytałam

-Nie dziękuję.. - wziął mnie na ręce

-Puść mnie.. połamiesz się !

-Nie ! Olu..

-Tak?

-Weźmy ślub jutro ! - powiedział z uśmiechem

-Wariat. - pocałowałam go.. - Gdzie mnie zanosisz?

-Do łóżka...

-PO CO?!

-Domyśl się. - poruszył brwiami całując mnie

Obudziłam się u boku, mojego ukochanego. Dałam mu buziaka w czoło i wyszłam z łóżka. Zaczęło mi się kręcić w głowie, przytrzymałam się dłonią ściany.. Wolnym krokiem doszłam do łazienki.. Wymioty nie dawały mi spokoju.. NIECH TO SIĘ JUŻ SKOŃCZY powtarzałam. Umyłam zęby i zeszłam do kuchni aby zrobić śniadanie. Naleśniki, masło orzechowe i kakao postawiłam na stole. Wyciągnęłam telefon.

-Wstawaj misiu. - powiedziałam i odłożyłam komórkę... po co krzyczeć..

Louis objął mnie od tyłu całując po szyi.

-Pyszne. - uśmiechnął się nakładając Nutelle.. a raczej wyjadając ją

-Louis..

-Tak?

-Piękne zęby. - wybuchnęłam śmiechem na widok brązowych zębów Lou

-Pójdę na fashion week. - śmiał się

-Tak, tak..

-Co chciałaś powiedzieć ?

-Lou trzymam to w sobie od dłuższego czasu.. - zaczęłam, i moje oczy zaszkliły się a jedna łza zleciała po policzku

-Kochanie co jest. - usiadł koło mnie przytulając

-Kotku... Proszę Cię.. Nie zostawiaj mnie... - spojrzałam mu w oczy

-O co chodzi ? Zdradziłaś mnie czy co?

-Nigdy bym Cię nie zdradziła, nawet tak nie myśl głupolu.

-Nie denerwuj się. - złapał moją dłoń

-Misiu.. chyba będziemy musieli kupić więcej misiów..

-Ej bo ja już serio nie wiem o co chodzi. - powiedział zmieszany

-Posłuchaj mnie..

-Słucham cały czas.

-Będziesz.. - przycisnęłam jego dłoń

-Kosmitą ? Czarnobylem? Kwiatkiem? Kupą? Mrówką? Psem? Żyrafą? Pingwinem? Kevinem ? - wymieniał

-Tatą..

-Małpą? Kotem? Klaunem?.... co ?! Tatą ?! - zapytał zszokowany

-Tak.. - popłakałam się

-Dlaczego nie powiedziałaś mi od razu ?

-Bałam się..

-Czego ? Kochanie, czego się bałaś?

-Bałam się, że mnie zostawisz, bo nie jesteś gotowy.. Przecież to ci zrujnuje całe życie, całą karierę, Lou ja tego nie chcę, nie chcę nieszczęścia dla ciebie

-Olu.. Nie 'to' .. Tylko nasz synek lub córeczka.- położył rękę na moim brzuchu

-Nie jesteś zły? - zapytałam patrząc w oczy chłopakowi

-Skąd ! Może jest to trochę za wcześnie.. Ale jestem prze szczęśliwy ! Kochanie ! Moje dwa skarby.. - uśmiechał się

-Kocham cię

-Ja też was kocham. - przytulił mnie ostrożnie. - Mogłaś powiedzieć od razu... nie byłbym w nocy aż taki.. a nie ważne.

-Tata Louis. - trzymałam jego dłoń

-Mama Ola.. Jejku.. NAPRAWDĘ ?! Będę tatą ?! Nie dociera to jeszcze do mnie..

-Lou.. ale przecież przez to maleństwo ci się wszystko zrujnuje.. rozpadnie się 1D, fanki was znienawidzą...

-Directioners zostają na zawsze... Olu w tej chwili mnie to nic nie obchodzi.. Jesteśmy tu i teraz.. Mam gdzieś, co stanie się potem.. Ważne, że jesteśmy szczęśliwi.. Nawet gdy One Direction się rozpadnie, wiem, że zostaniemy najlepszymi przyjaciółmi i nikt ani nic tego nie zmieni. Aaa i teraz nie powiem pierwszemu Harremu - pocałował mnie

__________________

Hej. ;3

Jak rozdział? :) Dwie niespodzianki w jednym. :D 

Znów nie dodawałam miesiąc... przepraszam.. :< 

Nie chce mi się rozpisywać... :/ 

Dziękuję wam za tyle wyświetleń, i za każdy komentarz. :*

http://you-were-my-happy-ending.blogspot.com/ <--- zapraszam na mojego bloga z opowiadaniem o dzieciach 1D. :)

Pap. :*