Rozdział 43.

-Czyli to znaczy, że Lou będzie ojcem ?! - krzyknęli ucieszeni chłopcy

-Nie, matką Teresą a ja dziadkiem Zbigniewem. - odpowiedziałam

-Co za idiotyczne pytanie. - powiedział Louis przytulając się do mnie

-Jejku jak wy się spieszycie.. Zaręczyny, a teraz dziecko ?! - cieszyła się dziewczyna

-Nie Klara.. Najpierw dziecko, potem zaręczyny. - zaśmiałam się

-Czekajcie chwilkę. - oznajmił Liam wychodząc z pokoju

-Chcecie coś do jedzenia? - zapytałam wchodząc do kuchni

-Nie przeciążaj się, ja zrobię. - powiedział Niall

-O nie, ty nie będziesz robił. Bo zanim dojdziesz z jedzeniem do salonu to go już nie będzie. - odpowiedziałam przecząco z uśmiechem

-Słuchajcie mnie dzieci. - powiedział Liam wchodząc do pomieszczenia

-No?

-Dzisiaj lecimy w trasę.

-Co? Ale nie jesteśmy nawet spakowani. - zdziwił się Zayn

-No właśnie.. Więc teraz idziemy do domu pakować walizki i o 17 na lotnisku, Paul będzie czekał z ochroniarzami koło bocznego wejścia..

-Okej, to chodźmy. - powiedział Hazza.

Chłopcy wyszli z domu. A ja zostałam sama z moim ukochanym

-Lou..

-Tak?

-Ja miałam dzisiaj iść na badania. - powiedziałam

-O której kochanie?

-16, ale nie zdążymy, zadzwonię do lekarza i odwołam

-Nie odwołasz. Idziemy na badania

-Ale kochanie, przecież na lotnisku mamy być o 17

-No i co, spóźnimy się trochę. - pocałował mnie i poszedł do przedpokoju wyciągnąć puste walizki. - chodźmy się spakować . - uśmiechnął się

-Daj poniosę. - powiedziałam

-No co ty, nie możesz.

-Nie jestem kaleką.

-Wiem, ale boję się o ciebie i nasze maleństwo. - dał mi buziaka w czoło

-Nasz ślub będzie jak z bajki. - powiedział Lou wybierając ciuchy z szafy

-Znowu bierzesz tę bluzkę w paski?

-Moja ulubiona. - uśmiechnął się

-A ja nadal nie mogę uwierzyć..

-W co?

-Że będziemy małżeństwem, to niesamowite. - powiedziałam składając spodnie Lou

-Przetrwamy wszystko.

-Ała.

-Co się stało ?

-Nie rzucaj we mnie szelkami.. proszę

-Przecież nie rzucam

-Serio? - powiedziałam z szelkami na mojej głowie

-O. Przepraszam. - śmiał się

-Zabawne. - rzuciłam w niego poduszką

-Bolało

-Ta informacja zmieniła moje życie. Chcesz o tym porozmawiać?

-Głupek. - rzucił się na mnie i gilgotał

-Przestań. - śmiałam się

-A po co w ogóle to badanie?

-USG

-Co? To już zobaczymy naszego dzidziusia ?!

-Nie ! Jest jeszcze za mały ! To dopiero 5 tydzień, idziemy zobaczyć czy jest już pęcherzyk ciążowy, a za półtora tygodnia pójdziemy zobaczyć czy serduszko bije. - usiadłam na jego kolanach

-Jejku, mimo że naszego Tommo nie widzę to go kocham tak bardzo

-Będziesz świetnym tatą mój piłkarzu. - zajęłam mu usta pocałunkiem

-Tak? - odebrałam dzwoniący telefon

-Ja też z Niallem.. - zaczęła Klara

-Co?! ŚLUB ? DZIECKO?

-nie.. nutella. Niszczy nas. - powiedziała

-Musisz się przyzwyczaić, że jedzenie to jego kochanka

-Nie chce mi się go pakować..

-Mi też się nie chce, no ale cóż. Nie zapomnij jego nutelli. - wybuchnęłam śmiechem

-Dzięki za info, zapamiętam. Pa- śmiała się

-Papa

-Kto dzwonił? - pytał Loui

-Klara.

-Spakowani ?

-Jeszcze nie. Mają to samo co my

-Co?

-Im też się nie chce. - położyłam się na łóżku

-Odpocznij, ja dokończę. - powiedział przybliżając walizki do szafy

Zerwałam się z łóżka, zrobiłam to za szybko i zaczęło mi się kręcić w głowie, ale nie to było teraz ważne. Pobiegłam do łazienki, niestety wymioty nie dawały mi spokoju.

-Kochanie. - pukał do drzwi Lou. - Jak się czujesz?

-Już lepiej. - powiedziałam myjąc zęby

-Dlaczego tak non stop cię bierze na wymioty ?

-Nic na to nie poradzę. Chociaż trzyma mnie to dość długo.. Mam nadzieję, że to nic nie znaczy. - powiedziałam wychodząc z łazienki

-Miejmy nadzieję. - objął mnie

-Jak dawno nie widziałam i nie słyszałam Miguela. - posmutniałam siadając na schodach

-Zadzwoń do niego. - powiedział Lou podając mi telefon

Wzięłam komórkę i wykręciłam numer.

-Cześć kochanie. - oznajmiłam

-Cześć Ola ! Tęskniłem za tobą

-Ja za tobą też misiu

-Dlaczego się nie odzywałaś? - zapytał chłopczyk z żalem w głosie

-Przepraszam. - łza spłynęła po moim policzku

-Ola, zapomniałaś o mnie? - pytał smutno Miguel

-Oczywiście, że nie. Strasznie za tobą tęsknie i Cię kocham. - mówiłam. Louis położył głowę na moich kolanach i słuchał rozmowy.

-To dlaczego ?

-Słoneczko, wszystko się zmieniło..

-Ale co się zmieniło ? - dociekał chłopiec

-Powiedz mi lepiej, kiedy przyjedziecie do Londynu.. - zmieniłam temat

-Dzisiaj, jesteśmy już na lotnisku

-Naprawdę ?! Jest 13.. Poczekaj tam na mnie, dobrze? Niedługo będę.

-Dobrze, pa.

-Co się stało ? - zapytał ciekawy Lou

-Miguel jest w Londynie

-No to cudownie..

-I jest na lotnisku.. Lou. - spojrzałam na niego błagalnie

-Ubieraj się . - uśmiechnął się

Po niecałych 10 minutach ubierałam już buty w przedpokoju. Gotowi wsiedliśmy do czarnego samochodu i pojechaliśmy w stronę lotniska. Stojąc na czerwonym świetle oglądałam przez szybę świąteczne wystawy.. Dostrzegłam sklep z zabawkami.. No ale co z tego skoro już ruszyliśmy ?..

-Co kochanie? - zapytał Lou

-Chciałam dać coś Miguelowi za to, że tak długo się nie odzywałam..

-No to chodźmy. - chłopak raptownie zahamował

-Louis mogłeś spowodować wypadek. - powiedziałam ze strachem w oczach oglądając się do tyłu

-Nic nie jechało. - oznajmił i skręcił na parking

Za rękę poszliśmy do sklepu. Weszliśmy w dział dla chłopców.

-To co mu bierzemy ? - pytał Lou

-Nie mam pojęcia.. - odpowiedziałam oglądając zabawki

-Poczekaj chwilkę. - pocałował mnie w policzek

Nie wiedziałam gdzie poszedł Louis i w jakim celu.. Skąd mam wiedzieć co teraz lubi Miguel ? Minęło tyle czasu.. Pewnie przeszło mu już te całe Cars 2.. W sumie lego.. Lego nie jest złym pomysłem.. Wzięłam pudełko z klockami, i kierowałam się w stronę kasy przy okazji biorąc kolorową papierową torbę. Zauważyłam zbliżającego się do mnie Lou.

-Bierzemy go też. - powiedział trzymając wielkiego pluszowego misia

-Głuptasie, ale po co taki wielki? - zaśmiałam się

-Pierwsza maskotka naszego dzidziusia. - pocałował mnie

-Maskotka gigant. - uśmiechnęłam się

-Ja zapłacę. - powiedział stanowczo Louis wyrywając mi z rąk pudełko

-Nie !

-Tak ! Ja płacę. - pozostawał przy swoim

-Ale to jest dla mojego brata.. Nie musisz robić mu takich prezentów.

-No i co... Będę jego wujkiem. - położył rzeczy na blacie i zapłacił

-Dziękuję. - powiedziałam gdy wyszliśmy ze sklepu

-Nie dziękuj, tylko wskakuj do samochodu.

Dojechaliśmy na miejsce po 20 minutach. Na szczęście nie było korków. Lotnisko było pełne ludzi, a ja szukałam Miguela. Ciągnęłam Louisa za rękę.

-Tam jest. - wskazał Lou

Podbiegłam do chłopca przytulając go.

-Tęskniłem za tobą. Kocham Cię bardzo bardzo bardzo mocno. - ściskał mnie z całej siły

-Ja Ciebie też. Ale wyrosłeś. - dziwiłam się

-Nie prawda

-Prawda.. Nie poznałam Cię.. Gdzie jest mój mały słodziutki Miguel ?

-Ola !

-No dobra, i taak jesteś malutki. - uśmiechnęłam się

-Cześć. - przywitał się z nim Louis

-Hej Lou ! - ucieszył się

-Oho, kochanie obróć się. - powiedziałam

-O nie.. - odpowiedział Louis widząc za sobą masę fanek

-Mia.. - zwróciłam się do kobiety która stała za chłopcem

-Tak?

-Mogę go porwać na godzinkę ? - zapytałam

-Tylko na godzinę ?! - oburzył się chłopiec

-Niestety, muszę iść do lekarza, a potem wylatuje z chłopakami w trasę.

-Możesz. - powiedziała i podała mi karteczkę z adresem hotelu

-Dziękuję. - odpowiedziałam łapiąc Miguela za rękę podchodząc do Louisa

-Dziewczyny moje, muszę już iść. - oznajmił Lou

-Proszę, jeszcze tylko jedno zdjęcie. - nalegała dziewczyna

-Lou Lou ! Proszę zrób mi follow back, mogę autograf ?! Louis proszę ja chcę z tobą zdjęcie ! LOUIS KOCHAM CIĘ ! Lou Lou jestes moim bogiem ! - krzyczały

-Dziękuje. - powiedział, złapał mnie za rękę i poszliśmy do samochodu

-Ale te dziewczyny piszczą. - narzekał Miguel

-Niestety..

-Ale za mną też będą szalały dziewczyny ! - ucieszył się

-Tak ? A kim zostaniesz? - zapytałam

-Kiedyś będę taki jak Louis..

-Lou jesteś jego inspiracją.. nie zepsuj tego. - uśmiechnęłam się

-Obiecuję.

-Co to ? - pytał chłopiec zauważając na tylnich siedzeniach w samochodzie prezent

-To dla ciebie. - odpowiedział Louis odpalając silnik

-Super ! - cieszył się. - a ten wielki miś ?

-Emm no... - zaczęłam niepewnie

-Dla dzidziusia. - dokończył mój ukochany

-Jakiego dzidziusia ??

-Naszego.. - uśmiechnął się

-OLA MASZ BOBASA I NIC MI NIE POWIEDZIAŁAŚ ?

-Miguel, jeszcze go nie ma. Znaczy jest, ale nie do końca.. Jest w moim brzuchu. -zmieszałam się

-Jeszcze superaśniej ! Muszę się Tobą nacieszyć, bo potem nie będziesz miała dla mnie czasu.. - mówił brat

Dojechaliśmy do parku. Szliśmy za ręce a Miguel w środku. Był piękny słoneczny dzień. Wiatr lekko rozwiewał kosmyki naszych włosów.

-Ola..

-Tak braciszku ?

-Tęsknie za tatą. - odpowiedział smutno

-Ja też.. Bardzo mocno.. - pogłaskałam go po głowie i rękę położyłam na ramieniu

-Chcecie lody ? - zapytał Louis po chwili

-Tak. - odpowiedziałam siadając z chłopcem na ławce. - Opowiadaj co u ciebie słychać.

-Nic, a u ciebie ?

-Jak to nic, na pewno coś się działo. U mnie dobrze. - uśmiechnęłam się

-Proszę. - powiedział Lou podając nam słodkości

Siedzieliśmy w parku dość długo, rozmawiając, śmiejąc się i wspominając. Postanowiliśmy odwieźć Miguela do hotelu, po drodze odwiedziliśmy jeszcze cmentarz i zanieśliśmy kwiaty na grób naszego taty.

-Kocham Cię. - dałam buziaka w czoło chłopca i przytuliłam

-Ja ciebie też. - odwzajemnił

-I pamiętaj, mimo wszystko co się stanie zawsze będę Cię kochać. Zawsze zostaniesz tutaj. -pokazałam na serce

-Będę tęsknił. - powiedział smutno

-Ja także. - ostatni raz przytuliłam chłopca i oddaliłam się

Wyszłam z hotelu kierując się w stronę czarnego wozu.

-Halo ? - odebrałam komórkę

-Hej, jak tam ? - pytała Natalia

-Dobrze. A tam ?

-Byłaś na badaniach ?

-Właśnie jade. - odpowiedziałam wsiadając do samochodu

-Ja już byłam .

-I jak ?

-Wszystko jak na razie dobrze.

-No to świetnie. - ucieszyłam się

-Tak, przepraszam muszę kończyć.

-Dobrze

-Zadzwonię jutro. Pa.

-Pa. - pożegnałam się

-Kto dzwonił ? - zapytał Louis

-Natalia . - odpowiedziałam. - Która godzina ?

-15:50 , nie martw się, zdążymy . -zapewnił

Równo o 16 czekaliśmy w szpitalu na moją kolei . Okazało się, że przede mną jest jeszcze jedna kobieta..

-Jest 16:30.. - denerwował się Lou

-Idź. Musisz z nimi lecieć. Ja nie pojadę, trudno. Damy radę.

-Nigdzie się nie rusze. Lecimy razem. - pocałował mnie

Louis wkurzał się coraz bardziej... Wybiła 16:50 i dopiero do sali weszła kobieta przed nami.. Zadzwonił telefon Louisa

' - Louis gdzie wy jesteście ?! - krzyczał Paul

-Paul, spokojnie.. Nie mamy jak dojechać.. Na ulicy korki a my u lekarza..

-To co my mamy teraz zrobić ?! Musimy wylecieć !

-Lećcie bez nas

-Nie ma takiej mowy, musisz jechac z nami !

-Paul, dolecimy do was innym samolotem

-Ale..

-Obiecuje

-Lou, nie wyrobicie się w pół godziny ?

-Niestety

-No dobrze, więc lecimy bez was.. Będą czekać na was ochroniarze..

-Dobrze

-Do zobaczenia

-Do zobaczenia '

-Wkurzył się ? - zapytałam

-Troszeczkę, ale lecimy innym

-Teraz ja..

-Wejść z tobą ?

-Tak. - powiedziałam

W białym pomieszczeniu lekarz przeprowadził mi różne badania.

-I jak ? - pytałam

-Bardzo dobrze, wszystko rozwija się znakomicie, i mam jeszcze jedną niespodziankę. -mówił lekarz

-Tak? Jaką ?

-Serduszko już zaczęło bić. - uśmiechnął się

-To niesamowicie. - ucieszyłam się

-Serduszko.. Olu.. Serduszko.. - mówił radosny Louis

-To na dzisiaj wszystko, i do zobaczenia na następnej wizycie.

-Do zobaczenia. - uśmiechnęłam się

-Jestem taki szczęśliwy. - objął mnie

-Ja też. - pocałowałam go

-To teraz na lotnisko.

-Tak. - potwierdziłam

Na mieście były wielkie korki. Louis próbował opanować gniew włączając muzykę i nucąc tekst .

Na lotnisku byliśmy dopiero o 20..Podeszliśmy do kasy.

-Czy będą dwa bilety do NY ? - zapytał Louis

-Masz szczęście, zostały dwa ostatnie.

Louis dał swoje dokumenty i zapłacił .

-Mogę z tobą zdjęcie ? - zapytała dziewczyna

-Oczywiście. - uśmiechnął się

Samolot mieliśmy dopiero za godzinę. Znów otoczyły nas tłumy fanek.

-DLACZEGO NIE LECIELIŚCIE WSZYSCY RAZEM ? LOU KOCHAM CIE ! LOU MOGE ZDJECIE ? LOUIS PRZYTULISZ MNIE ?! PODPISZESZ MI PLYTE ? JESTES MOIM MEZEM ! - krzyczały

-Spokojnie dziewczyny ! - krzyknął

-Hej Ola, mogę z tobą zdjęcie ? - zapytała dziewczyna

-Oczywiście, że tak. - uśmiechnęłam się. - coś się stało ? - zdziwiłam się gdy dziewczyna strasznie mi się przyglądała

-Nie nic. Dziękuje. - podziękowała za zdjęcie

-Nie ma za co

-Ej dziewczyny nie widać. - krzyknęła do innych

-Czego nie widać ? - zapytał Louis

-Nic, nic. - odpowiedziała

Stałam i patrzyłam na mojego Louisa otoczonego fankami. Poczułam nagle jak ktoś mnie popycha.

-Ał Co ty robisz ?! - zapytałam oburzona

-Nie będziesz z Lou rozumiesz ?!

-Masz kontrole nad moim życiem ?

-Nie będziesz ! Nie będziesz jego żoną ! Ja już się tym zajme ! Będzie po tobie ! - groziła mi popychając

-Uspokój się. - mówiłam przerażona

-Jesteś szmatą !

-Eeee hamuj się ze słowami ! - krzyknął na nią Louis . - Wyjdź stąd !

-Ale Lou...

-Wynoś się stąd ! Nie mam zamiaru wysłuchiwać jak obrażasz moją narzeczoną i perfidnie ją popychasz ! - podnosił ton coraz bardziej

-Nie wyjdę !

-Nie? To zawołam ochronę

-No dobra, dziewczyny idziemy, innym razem się nią zajmiemy . - parsknęły i wyszły z lotniska

-Przepraszam za nie. - przytulił mnie

-To nie twoja wina. - powiedziałam wtulając się do niego

-Nic Ci się nie stało ? - spojrzał mi w oczy

-Wszystko dobrze

-A nasz Tommo ?

-Świetnie. - uśmiechnęłam się

-Chodźmy. - złapał walizki i poszliśmy na odprawę.

Ludzie zabrali nasze bagaże, a my przeszliśmy przez bramki. Weszliśmy do wielkiego samolotu zajmując nasze miejsca. Wyglądaliśmy przez małe okienko, które po chwili zasłoniliśmy. Zapięliśmy pasy i wyciągnęliśmy swoje odtwarzacze muzyki. Louis wysłał szybkiego smsa do Hazzy z informacją, że już wylatujemy i numerem samolotu. Położyłam głowę na ramieniu mojego chłopaka. Samolot zaczął się rozpędzać, aż wybiliśmy się w górę.

Po godzinie lotu dookoła wszyscy spali.. Samolot dziwnie zaczął się trząść.

-Kochanie.. Kochanie.. - budziłam Lou

-Tak ?

-Co się dzieje?

-Nie bój się, wszystko jest dobrze. -złapał moją dłoń

Po 30 minutach nastąpiły ogromne turbulencje.

-Lou , boje się. - mówiłam drżącym głosem

-To już nie jest zabawne.

Wszyscy ludzie obudzili się i zaczęli panikować, światełka zapalone tuż nad naszymi głowami zaczęły wariować. Kobieta stanęła podpierając się foteli

-CISZA ! Zachowajmy spokój, wszystko jest w porządku, wyłączcie telefony ! - mówiła z przerażeniem w oczach

-Nic nie jest w porządku ! - krzyknął mężczyzna

Nagle wszystkie światła zgasły turbulencje zatrzymały się. Ludzie zaczęli krzyczeć. Odsłoniłam lekko okienko, to co zobaczyłam wywołało u mnie płacz...

-LOUIS MY SPADAMY ! - krzyknęłam płacząc

-Pamiętaj kocham cię nad wszystko, jesteś dla mnie najważniejsza, zawsze będziesz tylko ty i nasz mały Tommo. - mówił przez łzy

-Będziesz najlepszym tatą na świecie. KOCHAM CIĘ. - przycisnęłam jego dłoń , wtuliłam się w niego i trzęsłam się

-KOCHAM CIĘ!!! - krzyknął Lou...

* Harry*

Siedzieliśmy w moim hotelowym pokoju oglądając TV. Wylegując się na fotelu spojrzałem na wyświetlacz telefonu ''Już lecimy. J6784 :) TommoTommoTOMLINSON :D '' . Niall beztrosko przeskakiwał z kanału na kanał..

-Wszędzie wiadomości. - mówił

Spojrzałem na telewizor.

-Podgłośń. - powiedziałem

-Po co...

-CHOLERA JASNA PODGLOSN ! - krzyknąłem

-Harry co jest ?

-J6784 ?

-Co?

-J6784 ?! TO SAMOLOT J6784 ?!?!?! MOWCIE !

-Tak. - odpowiedział Zayn

Szybko wystukałem numer Lou.. nic.... numer Oli... nic....

Wybuchnąłem płaczem, chłopacy wraz z Klarą próbowali się czegoś dowiedzieć

-HARRY CO SIĘ STAŁO ?! - Krzyknął Niall i Liam potrząsając mną

-Lou i Ola..

-CO Z NIMI ?! -krzyknęła przejęta Klara

-Nie żyją.. 

_______________

Jest to już niestety zakończenie bloga.. Jeszcze dodam epilog.. :) 

Chcę wam wszystkim bardzo podziękować. :) Ponieważ gdyby nie WY, na pewno odechciało by mi się pisać już koło 20 rozdziału.. Jestem zadowolona, że doszłam AŻ do 43 rozdziału.  :)

Nawet nie myślałam o tym, że będzie 20 tysięcy wyświetleń ! :) 

Czekajcie na EPILOG który pojawi się już niedługo i na podziękowania. :)

Pa. :) ♥

      I wchodzcie na bloga DZIECI ZBOŻA. ♥ i zostańcie naszym zbożysnem :) http://oficjalny-blog-dzieci-zboza.blogspot.com/
A TU MOJ DRUGI BLOG. :) http://you-were-my-happy-ending.blogspot.com/